منزلگاه بی وفا...

بعد از مرگ همسرش دیگر یاری نداشت...در موقع دفن ِ تنها حمایت گرش،وقتی که دست از خاک قبر بیرون اورد اهی از ته دل کشید کسی که در نظرش نه دنیاست نه اخرت فقط ذات حق...یه همچین روحی از ته دل اهی کشید و گفت ایکاش من هم مرده بودم...به خانه بازگشت به دیوار حجره تکیه داد و گفت: تو خانه ی بی  یار چه کنم؟؟؟!!

گذشت به کوفه امد...انقدر تنها بود که همدمش چاه شد...

بی وفایی به عهد هم با گذر زمان بیشتر شد...به قدری که"هر گاه هجومی از طرف مهاجمین اهل شام می شود، مردان شما به درون خانه های خود می روند، درها را به روی خود قفل می کنند و مخفی می شوند و مثل سوسماری که در لانه و سوراخ خود می خزد، در سوراخ های خودشان می خزند و مثل کفتاری که در آشیانۀ خود می خوابد در خانه های خود می روند می خوابند، عوض این که به میدان بیایند و در برابر این مهاجمین دفاع کنند"
به حدی که خطاب به مردم گفت:"چقدر با شما مدارا کنم؟! مثل وصله زدن یک جامۀ کهنۀ پوسیده ای که هر طرفش را بدوزند یک طرف دیگرش پاره می شود؛ شما مردم کوفه این گونه هستید!"
این موضوع تا حدی رفت که زمان شهادت گفت"به خدای کعبه رستگار شدم"...یعنی اینقدر خسته بود از دست این مردم که زمان شهادت غیر مستقیم گفت:خدایا از دست این مردم بی وفا راحت شدم...!!! اری او وصی بلا فصل پیامبر علی ابن ابی طالب،امیر مومنان بود!!


الان هم اون امامی که هست ولی غایب،صدامون رو میشنوه،در دلامون رو گوش میده،خلاصه یه رفیقی که مونس ادمه و امینه و راز تو به هیچ کس نمیگه؛اون چطوره احوالش؟؟؟اون هم دلش از ما خونه؟؟؟
اونقدر نیومدنش برا ما سخته که امام صادق تو دعای ندبه افتاده به هول و هراس...کجاست؟؟؟....کجاست؟؟؟...کجاست؟؟؟...کی میشه؟؟؟....کی میشه؟؟؟...کی میشه؟؟؟
اومدنش برا مون دغدغه نشده...ما تو زندگی دلمون برا همه تنگ میشه،ولی ایا برای امام زمان تنگ میشه؟؟؟
اگر خودمون رو درست کنیم و مردم کوفه ی زمان نشویم اون وقته که مانند خورشید فروزان بر خوب و بد می تابه البته الانم می تابه ولی خوب نیس نمک بخوریم و نمکدان بشکنیم